« როგორ შევარჩიოთ კომპიუტერის კომპონენტები »

კატეგორია: ბიზნეს ჟურნალი

ავტორი: Nina

თარიღი: 2017-06-19 17:05:31

იმისთვის რომ ავაწყოთ ჩვენთვის სასურველი კომპიუტერი, უნდა ვერკვეოდეთ მისი შემადგენელი ნაწილების მახასიათებლებში:

 

1. სისტემური ბლოკი

2. დედადაფა

3. პროცესორი

4. ოპერატიული მეხსიერება

5. ვიდეო დაფა

6. მყარი დისკი

7. ოპტიკური დისკწამყვანი

8. კვების ბლოკი

9. მონიტორი

 

ჩამოთვლილი ნაწილები კომპიუტერის აუცილებელი კომპონენტებია, თუმცა ამათ გარდა კომპიუტერზე შესაძლებელია მივაერთოთ მრავალი მოწყობილობა, როგორებიცაა: დინამიკი, ვებ კამერა, მეხსიერების ბარათების წამკითხავი და ა.შ.

სანამ დავიწყებთ, უშუალოდ, კომპიუტერის შემადგენელი კომპონენტების მახასიათებლების განმარტებას, მანამდე სჯობს კომპიუტერი დავყოთ რამდენიმე სეგმენტად, რაც გაგვიადვილებს არჩევანის გაკეთების პროცესს:

 

1.      კომპიუტერი საბაზისო პროგრამებისთვის

2.      საოჯახო მულტიმედიური კომპიუტერი

3.      კომპიუტერი გრაფიკისთვის

4.      კომპიუტერი თამაშებისთვის

 

დედა-დაფა კომპიუტერის შემადგენელი ნაწილია. მასზე თავსდება ყველა ის ნაწილი, რომელიც უზრუნველყოფს კომპიუტერის მუშაობას, ხოლო დედა-დაფის დანიშნულება მათ შორის ინფორმაციის გადაცემაა. ამიტომ, სასურველია, კომპიუტერის აწყობის დროს თუ  თქვენს ყურადღებას დედა-დაფის არჩევას დაუთმობთ. მის სიძლიერეს და ღირებულებას განსაზღვრავენ შემდეგი მახასიათებლები:

 

დედა-დაფას ვირჩევთ იმის შესაბამისად, რამდენადაც უკვე ავირჩიეთ სისტემური ბლოკი. როგორც ზემოთ ვახსენეთ გაყიდვაშია 3 სახეობის ქეისი. პატარა (micro), საშუალო (Small) და დიდი (Flex) ზომების. ქეისების ზომებთან შესაბამისად გამოსულია იგივე სტანდარტების დედა-დაფები. აქედან გამომდინარე, ისღა დაგვრჩენია ჩამოვყალიბდეთ როგორი კომპიუტერის აწყობა გვინდა - მცირე, საშუალო თუ მაღალი მახასიათებლებით.

მიკროპროცესორების თავსებადობაში იგულისხმება თუ რა სიმძლავრის მიკროპროცესორს ითავსებს დედადაფა: 2 ბირთვიანს, 4 ბირთვიან თუ 6 ბირთვიანს. ეს მაჩვენებელი ნებისმიერი დედა-დაფის პასპორტშია მოცემული, ისევე როგორც სხვა დანარჩენი მახასიათებლების თავსებადობები.

პორტების თუ სლოტების სიმრავლე ხელს შეგიწყობთ გააძლიეროთ თქვენი კომპიუტერი. მაგალითად: თუ დედადაფაზე 2 ცალი PCI Express 16x არის მოთავსებული, ეს ნიშნავს რომ შესაძლებელია მოვათავსოთ 2 ვიდეო დაფა და ვამუშავოთ ისინი ერთდროულად SLI ან Crossfire ტექნოლოგიის მხარდაჭერით. ხოლო 2 ვიდეო ბარათის ერთდროულად მუშაობის შემთხვევაში ჩვენ შეგვიძლია ვითამაშოთ რთული სამგანზომილებიანი თამაშები, გავაკეთოთ 3D რენდერინგი, დავამონტაჟოთ ვიდეოები და ლოგიკურია, რომ ასეთი დედადაფების ფასი საგრძნობლად მაღალი იქნება.

იგივე მსჯელობით, რაც უფრო მეტია ოპერატიული მეხსიერების ჩასადები სლოტები, მით მეტი მოცულობის მოდულებს გამოვიყენებთ, რაც საშუალებას მოგვცემს, ერთდროულად გავუშვათ ბევრი პროგრამა.

მიკროპროცესორი წარმოადგენს კომპიუტერის მთავარ მამოძრავებელ ძალას, რომლის დანიშნულებაა ინფორმაციის მიღება, დამუშავება და გადაცემა. ასევე კომპიუტერში მიმდინარე პროცესების კონტროლი. მიკროპროცესორის შეძენისას ყურადღება მიაქციეთ ქვემოთ ჩამოთვლილ მახასიათებლებს, რომლებიც განსაზღვრავენ მის სიძლიერეს და ღირებულებას:

 

პროცესორების წარმოების ორი უდავო ლიდერია კომპანია Intel - ი და AMD. ისინი აწარმოებენ სხვადასხვა კლასის პროცესორებს, რომლებიც განკუთვნილია ზემოთ ჩამოთვლილი შესაბამისი სეგმენტის კომპიუტერების ან ნოუთბუქებისთვის. მათი ფასებიც შესაბამისად მერყეობს. მაშ ასე, დავიწყოთ ზემოთ ჩამოთვლილი მახასიათებლების განმარტებები:

 

სოკეტთან თავსებადობა - სოკეტი დედა-დაფაზე არსებული სპეციალური ბუდეა, სადაც მიკროპროცესორი თავსდება. იგი სხვადასხვა პროცესორებისთვის არის განკუთვნილი და გამოისახება კონტაქტების რაოდენობით. თანამედროვე სოკეტებს მიეკუთვნება LGA 775, LGA 1155 (Sandy Bridge),  LGA1156 და ა.შ. ისინი კომპანია ინტელის მიკროპროცესორებისთვის არიან განკუთვნილნი. ციფრები 775, 1155 და 1156 მიუთითებენ სოკეტის კონტაქტების რაოდენობას (ე.წ.პინები) რომლის მეშვეობითაც პროცესორს მიეწოდება მონაცემები დასამუშავებლად. ლოგიკურად, რაც უფრო მეტია კონტაქტების რაოდენობა, მით მეტია მონაცემთა გამტარობა და შესაბამისად პროცესორიც მეტ ინფორმაციას ამუშავებს და ასევე მუშაობისას ნაკლებად ცხელდება.

კომპანია AMD - ს მიკროპროცესორებისთვის განკუთვნილია Socket 754, Socket 940, Socket 939 და ა.შ. ისინი თანამედროვე სოკეტებს წარმოადგენენ ისევე როგორც Socket AM3, Socket G34.

ბირთვების რაოდენობა - ბირთვი (Core) მიკროპროცესორში გამოყოფილი ადგილია, სადაც თავს იყრის დასამუშავებელი ინფორმაცია. რაც მეტი ბირთვი აქვს მიკროპროცესორს, მით უფრო სწრაფად და ორგანიზებულად ხდება ინფორმაციის დამუშავება. ბირთვების მუშაობის სისწრაფე გიგაჰერცებში (Ghz) გამოისახება. პროცესორს შეიძლება ჰქონდეს 1, 2, 4 ან 6 ბირთვი.

მონაცემთა სალტე (FSB, QPI, HT Link) - მონაცემთა სალტე დედა-დაფაზე დაშტამპული სპილენძის გამტარებია, რომელშიც ინფორმაცია მოძრაობს მიკროპროცესორისკენ და პირიქით. მას გამტარობით ახასიათებენ და ხშირად საუბრობენ მეგაჰერცებში (Mhz). სხვადასხვა მიკროპროცესორებისთვის იგი შეიძლება იყოს 533 მჰც - დან 2400 მდე. ლოგიკურად რომ ვიმსჯელოთ, რაც მეტი მით უკეთესი, იმიტომ რომ მიკროპროცესორს მიეწოდოს მეტი ინფორმაცია და გაიზარდოს 1 წამში გამოთვლების რაოდენობა.

მამრავლი (MultiPlayer) - მამრავლი სპეციალური ციფრია, რომელსაც მწარმოებელი განუსაზღვრავს მიკროპროცესორს შიდა ტაქტური სიხშირის მისაღებად. რაც უფრო ნაკლებ მამრავლზე მუშაობს მიკროპროცესორი მით უფრო დიდი რესურსი აქვს მას ოვერქლოქინგის. (ტაქტური სიხშირის ხელოვნურად გაზრდა).

ტაქტური სიხშირე - დროის გარკვეულ მონაკვეთში რაც მეტი მოცულობის ინფორმაციას ამუშავებს მიკროპროცესორი, მით უფრო მძლავრია იგი. ამ პროცესს მიკროპროცესორის ტაქტური სიხშირე ეწოდება. იგი გამოითვლება ზემოთ აღნიშნული მამრავლის და მონაცემთა სალტის ერთმანეთზე გამრავლებით. რაც მეტია პროცესორის ტაქტური სიხშირე, მით მეტ ინფორმაციას დაამუშავებს იგი. სამაგიდო პროცესორებისთვის ტაქტური სიხშირეები 1,3 - 3,2 გჰც - მდე მერყეობს. თუმცა შესაძლებელია უფრო დიდი შედეგის მიღწევა ტაქტური სიხშირის ხელოვნურად გაზრდით. (Overcklocing)

 

ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ნაწილი პროცესორების აღწერის დროს არის მისი ქეშ-მეხსიერება. იგი პროცესორში გამოყოფილი სპეციალური სათავსოა, საიდანაც მიკროპროცესორის ბირთვებს დასამუშავებლად მიეწოდება ინფორმაცია. სხვადასხვა პროცესორებისთვის, რომლებიც დაბალ და საშუალო სეგმენტს განეკუთვნებიან, ქეშ მეხსიერების მოცულობა შეიძლება იყოს 512კბ, 1024მბ, 2მბ, 4მბ. მძლავრი სეგმენტისთვის მისი მოცულობა იწყება 4მბ - დან და მთავრდება 12 მბ-ით. ლოგიკურად შეგიძლიათ მიხვდეთ, თუ რა საჭიროა დიდი მოცულობის ქეშ მეხსიერება.

 

პროცესორები ურთულესი, უზუსტესი და უმცირესი ნანომეტრული ტექნოლოგიით მზადდება. რაც უფრო მცირე ტექნოლოგიით არის იგი დამზადებული, მით უფრო ბევრი მცირე დეტალისგან (ტრანზისტორი) შედგება პროცესორი. აქედან გამომდინარე მან შეიძლება გამოიმუშაოს უფრო მეტი ტაქტური სიხშირე, დაამუშაოს მეტი რაოდენობით ინფორმაცია და ასევე ნაკლებად გაცხელდეს. პროცესორები შეიძლება იყოს - 90, 65, 45 ან 32 nm - ტექნოლოგიით დამუშავებულნი. ძნელი გამოსაცნობი არ უნდა იყოს, თუ რომელ მათგანს მიანიჭებთ უპირატესობას.

 

პროცესორების აღჭურვა უახლესი ტექნოლოგიებით, მწარმოებლის მხრიდან უდავოდ დიდი პლიუსია. ისინი ხელს უწყობენ ენერგიის შემცირებას და მის ეფექტურ გამოყენებას, სამუშაო რესურსების ორგანიზებულ მართვას, შესაძლებელს ხდიან პროცესორში ჩამონტაჟებული იყოს ვიდეო ბირთვი (ეს ტექნოლოგია გამოიყენება ინტელის უახლეს მიკროპროცესორებში Core i3, i5, i7) და ა.შ.

 

ოპერატიული მეხსიერება კომპიუტერის დროებითი მეხსიერებაა, სადაც დროებით ინახება ის ინფორმაცია, რომელსაც პროცესორი შემდგომში ამუშავებს. კომპიუტერის ჩართვისთანავე, სისტემური ფაილები მყარი დისკიდან ინაცვლებენ ოპერატიულ მეხსიერებაში და ხელს უწყობენ სხვადასხვა ნაწილების და მთლიანად სისტემის მართვას. ოპერატიული მეხსიერების მოცულობაზე და სისწრაფეზეა დამოკიდებული, რამდენად ბევრს და რამდენად სწრაფად მიაწოდებს იგი დასამუშავებელ ინფორმაციას მიკროპროცესორს. რამდენი პროგრამის გაშვება შეგიძლიათ ერთდროულად და შეგიძლიათ თუ არა დიდი მოცულობის ფაილებთან მუშაობა.

ოპერატიული მეხსიერებებები გამოდის 512, 1, 2 და 4 გიგაბაიტანი მოდულების სახით. მათ ასევე გააჩნიათ სხვადასხვა სიხშირეები და ტიპები. თანამედროვე ოპერატიულ მეხსიერებებს განეკუთვნება DDR2 და DDR3 ტიპის მოდულები, რომლებიც ერთმანეთისგან ინფორმაციის გადაცემის სისწრაფეებით განსხვავდებიან. მუშაობის სიხშირეები შეიძლება იყოს 667, 800, 1066, 1333 მეგაჰერცი და ზემოთ.

 

თქვენი მოთხოვნის მიხედვით, თუ რა სიმძლავრის კომპიუტერის აწყობა გსურთ, ავირჩევთ შესაბამისი ტიპის ოპერატიულ მეხსიერებას. მაგ: საოფისე მოხმარებისთვის და ტექსტებთან მუშაობისთვის, სრულიად საკმარისია 1გბ, 800 მჰც - იანი ოპერატიული მეხსიერება. საშუალო კლასის კომპიუტერისთვის, სადაც დამატებით შემოიფარგლებით მცირე ზომის ფოტოების დამუშავებით, საშუალო დონის თამაშებით თუ ა.შ. საკმარისია 2 გბ, 1066 მჰც - იანი ოპერატიული მეხსიერება. და თუ თქვენი არჩევანი შეჩერებულია მძლავრ კომპიუტერზე მინიმალური ზღვარი 3 გბ, 1333Mhz იანი ოპერატიული მეხსიერებაა. ხოლო იდეალური ვარიანტი 4 ან 8 გბ-იანი მოცულობის მოდულებია.

ადამიანებისთვის, რომელთა საქმიანობა მოიცავს არქიტექტურას, გრაფიკას, ანიმაციას, ვიდეო მონტაჟს, ან თუნდაც გატაცებულები არიან მრავალფეროვანი სამგანზომილებიანი და რთული თამაშებით, მძლავრი ვიდეო დაფის ქონა დიდ საჭიროებას წარმოადგენს. მაინც როგორ შეიძლება ავარჩიოთ ვიდეო დაფა? მანამდე უნდა გავერკვეთ თუ რა მახასიათებლებით შეიძლება მისი არჩევა და ერთმანეთთან შედარება:

 

ჩამოთვლილი მახასიათებლები წარმოადგენენ ვიდეო დაფის მთავარ შესადარებელ მხარეებს, თუმცა რასაკვირველია ვიდეო დაფას აღნიშნული 4 პუნქტის გარდა გააჩნია მრავალი მახასიათებელი, რომელიც, რა თქმა უნდა, ძალიან ტექნიკური თემაა უმეტესწილად საყურადღეობოა მათთვის, ვინც ატარებს ვიდეო დაფების ტექნიკურ ტესტირებს.

გრაფიკული მიკროპროცესორი - მისი დანიშნულებაა გამოსახულების გენერირება მისი ეკრანზე განსათავსებლად. ასევე მან უნდა უზრუნველყოს ფერების კონტრასტის და შუქ-ჩრდილების შექმნა. უფრო ზუსტად რომ განვმარტოთ, იგი ცენტრალური პროცესორიდან მიღებულ ინფორმაციას გრაფიკულად ამუშავებს. GPU-ს სიმძლავრე ისევე როგორც ცენტრალური მიკროპროცესორის, მეგაჰერცებით აღინიშნება. ოღონდ, მისი სიმძლავრე გაცილებით ნაკლებია CPU - ს სიმძლავრეზე. სხვადასხვა ვიდეო დაფებისთვის იგი შეიძლება იყოს 550მჰც, 650მჰც, 750 მჰც და ა.შ

იმისთვის, რომ ვიდეო დაფამ შეძლოს დიდი ინფორმაციის დამუშავება საჭიროა ჰქონდეს დიდი მოცულობის სათავსო, საიდანაც გრაფიკულ პროცესორს მიაწვდის მონაცემებს. ვიდეო დაფის მეხსიერება VRAM - ით აღინიშნება. იგი როგორც ოპერატიული მეხსიერება გხვდება სხვადასხვა ტიპის: DDR2, GDDR3, GDDR4 და GDDR5. ისინი ერთმანეთისგან ინფორმაციის მიღება/გადაცემის სიხშირით განსხვავდებიან. ჩამოთვლილთაგან ყველაზე მძლავრი GDDR5 - ის ტიპის ვიდეო დაფებია. ხოლო შემდგომ შესაბამისად სხვები. მათი მოცულობები შეიძლება იყოს 256, 510, 1024 მბ ან მეტი.

ვიდეო ოპერატიული მეხსიერებიდან (VRAM) ინფორმაციის გრაფიკულ პროცესორთან გადასაგზავნად ვიდეო დაფა იყენებს ლოკალურ სალტეს (BUTH WIDTH). იგი ერთმანეთთან აკავშირებს VRAM -ს და GPU-ს და ხასიათდება "ბიტ" ერთეულით. არსებობს 128, 256 და მეტ ბიტიანი ვიდეო დაფები.

თანამედროვე, მძლავრი ვიდეო ადაპტერები, მაღალხარისხიანი და მაღალი გარჩევადობის ციფრული ვიდეო სიგნალის გამოსაშვებად იყენებენ HDMI (Mini HDMI) ან DVI გამომსვლელს. დაბალი და საშუალო კლასის ვიდეო დაფები უმეტესწილად აღჭურვილნი არიან VGA და S-Video ანალოგური პორტებით.

საოფისე საქმიანობისთვის, ანუ კომპიუტერების დაბალბიუჯეტურ ვერსიებში გამოიყენება ინტეგრეირებული ვიდეო ჩიპები. რომელთაც ზემოთ ჩამოთვლილი მახასიათებლები არ გააჩნიათ და იყენებენ კომპიუტერის სამუშაო რესურსებს. ამიტომ ისინი არ გამოდგებიან  მძლავრი გრაფიკული დავალებების, ანიმაციისთვის, ვიდეო მონტაჟისა თუ თამაშებისთვის. თუმცა ასეთი ტიპის, ინტეგრირებულ ვიდეო ჩიპებს შეუძლიათ მცირე ზომის და დაბალი მოთხოვნების ფლეშ თამაშების გაშვება.  მაგრამ, თუ თქვენ ზემოთ ჩამოთვლილი საქმეებით ხართ დაკავებული, სჯობს არჩევანი გააკეთოთ არაინტეგრირებულ მძლავრ ვიდეო დაფაზე,

ვიდეო დაფების მწარმოებელი ფირმებიდან გამოირჩევიან კომპანიები - ATI და Nvidia. ისინი აწარმოებენ როგორც დაბალი, ასევე საშუალო და მაღალი სეგმენტის ვიდეო დაფებს. Nvidia ვიდეო დაფების სეგმენტი ასეა დაყოფილი: 

 

ხოლო ATI-ის თანამედროვე ვიდეო დაფები სერიებად არის დაყოფილი:

აღნიშნული ჩამონათვალიდან ყველაზე მძლავრი VI სერიის ვიდეო დაფებია.

ორივე კომპანია აწარმოებს მობილური მოწყობილობებისთვის ბიუჯეტური სერიის ვიდეო დაფებს, რომლებიც Mobile სერიას განეკუთვნებიან და გამოიყენებიან დაბალ სეგმენტური კომპიუტერებისთვის.

მყარი დისკი - HDD

მყარი დისკი კომპიუტერის შემადგენელი ნაწილია, რომელშიც მუდმივად ინახება ინფორმაცია. არსებობს რამდენიმე მახასიათებელი, რომლებიც დაგვეხმარებიან მყარი დისკების შედარებაში და მათი უპირატესობების წარმოჩენაში.

ინფორმაციის მუდმივი დაგროვებისთვის 2 ტიპის მყარი დისკი გამოიყენება - მაგნიტური (ჩვეულებრივი, ტიპიური ვინჩესტერი - HDD) და ფლეშ დრაივი (SDD). რა განსხვავებაა მათ შორის? პირველი მათგანი ინფორმაციის ჩასაწერად სპეციალურ დისკს იყენებს და მასზე დამაგნიტების გზით წერს ინფორმაციას. ფლეშ დრაივი ინფორმაციას სპეციალური ჩიპებზე წერს, მოიხმარს უფრო ნაკლებ ენერგიას, გააჩნია უფრო მეტი სიმტკიცე და ინფორმაციის ჩაწერის მაღალი სისწრაფე. იგი უფრო მცირე ზომისაა და ძირითადათ გამოიყენება ნოუთბუქებში. აღნიშნული მახასიათებლების გამო, ფლეშ დრაივი ჩვეულებრივ მყარ დისკზე ძვირი ღირს. მობილურობის (ერთდება როგორც USB, S-ATA, eSATA პორტებზე) გამო, ისინი შეიძლება თან ვატაროთ ნებისმიერ დროს და მივუერთოთ გარედან (ან შიგნიდან) კომპიუტერს თუ ნოუთბუქს და მოვახდინოთ ფაილების სინქრონიზაცია.

მყარი დისკი შეიძლება 2 სახეობის იყოს. IDE (ATA) ან S-ATA. IDE სტანდარტი უკვე მოძველებულია. მისი გამტარობა მაქსიმუმ 133მბ/წმ - ია, როცა S-ATA - ს მონაცემთა გადაცემა წამში 150 მეგაბიტიდან იწყება. თუმცა გამოსულია უკვე S-ATA II (300Mb/s) და SATA III (600 Mb/s) ინტერფეისის მყარი დისკები, რომლებშიც, რა თქმა უნდა, ფასთა სხვაობა შესაბამისია.

მუდმივი ინფორმაციის დამგროვებლების ზომები თანდათან იზრდება. ისინი შეიძლება იყოს 80, 160, 250 გბ ან  უფრო მეტი მოცულობის. ტექსტებთან თუ საოფისე საქმიანობისთვის სრულიად საკმარისია 160 - 250 გბ - იანი მყარი დისკი. ხოლო თუ თქვენ მუშაობთ გრაფიკაში, სასურველია მყარი დისკი 320-500 გბ მოცულობით. ვიდეო მონტაჟისთვის თუ ანიმაციისთვის საჭიროა სწრაფი და უფრო დიდი მოცულობის მყარი დისკები.

მყარი დისკის სისწრაფეს განსაზღვრავს თუ რა ინტერფეისის არის იგი, და ასევე იმ დისკის ბრუნთა რიცხვი წუთში (RPM), რაზეც ხდება ინფორმაციის ჩაწერა. სტანდარტულად გხვდება 5400 და 7200 ბრუნიანი ვინჩესტერები. ადვილი მისახვედრია თუ რომელი მათგანი ჩაწერს ან წაშლის ინფორმაციას უფრო სწრაფად.

ოპტიკური დისკწამყვანი - ODD

ხშირად ხდება, რომ მყარ დისკზე ადგილი არასაკმარისია, და გიწევთ დამატებითი მყარი დისკის შეძენა, ინფორმაციის გადასატანად.

ინფორმაციის შენახვის კიდევ ერთი ხერხი არსებობს - მათი კომპაქტ დისკებზე ჩაწერა. ამისთვის, აუცილებელია კომპიუტერი თუ ნოუთბუქი აღჭურვილი იყოს ოპტიკური დისკჩამწერით. დისკჩამწერი შეიძლება სამი ტიპის იყოს: CD/RW, DVD/RW ან Blue-Ray/RW. ისინი ერთმანეთისგან ჩაწერის მეთოდებით და სიჩქარეებით განსხვავდებიან. ჩამოთვლილთაგან ბოლო - Blue-Ray/RW, ბოლო თაობის დისკ-ჩამწერია. მისი საშუალებით შეგვიძლია ჩავწეროთ როგორც Blue-Ray, ასევე სხვადასხვა მოცულობის DVD და CD დისკებზე.

CD, DVD და Blue-Ray დისკები ერთმანეთისგან მოცულობებით განსხვავდება. CD დისკი 700 მბ-იანია, DVD - 4.7 გბ, ხოლო Blue-Ray დისკების მოცულობა იწყება 20 გბ -დან. რაც უფრო დიდი მოცულობის არის დისკი, ლოგიკურია, მასზე მეტ ინფორმაციას ჩაწერთ, ხოლო ვიდეოს ჩაწერის ჩემთხვევაში ნაკლებად ხდება გამოსახულების და ხმის ხარისხის შემცირება.

არსებობს Dual Layer (ორფენიანი) და Double Side (ორმხრივი) დისკები. ისინი გაორმაგებული მოცულობებით გამოირჩევიან ჩვეულებრივ დისკებთან შედარებით. ზოგიერთ ოპტიკურ დისკ-ჩამწერს შეუძლია ასეთი ტიპის დისკებზე ჩაწერა, ზოგიერთს არა.

თუ თქვენ გიტაცებთ ფილმების ყურება 5,1 კინოთეატრის ხმის ეფექტებით, აირჩიეთ Blue-ray დისკწამყვანი, გამომდინარე იქიდან, რომ ყველა ფილმი, რომლებსაც ძალიან კარგი ხარისხსი და აღნიშნული ხმის სისტემა აქვს, იწერება Blue-Ray დისკებზე. აღნიშნული ტიპის დისკებს იყენებენ ისეთი ცნობილი კინო-კომპანიები, როგორებიცაა Columbia Pictures, Warners Brothers, 20 Century Fox და სხვა.

 

საშუალო ვარიანტი დისკწამყავნის არჩევისა არის DVD/RW. მას შეუძლია CD დისკებზე ჩაწერაც. თუ მას ექნება ფუნქცია Lightscrib მაშინ თქვენ შეგეძლებათ სპეციალური დისკების გარეკანზე დაბეჭდვა.

 

კვების ბლოკი

ალბათ სიახლეს არ წარმოადგენს ის, რომ კომპიუტერს სჭირდება ელექტროენერგია. ამისთვის საჭიროა კვების ბლოკი, რომლის ძირითადი დანიშნულებაა 50Hz 200v ცვლადი დენი გარდაქმნას 3.3, 5 ან 12 ვოლტ მუდმივ დენად. დედა-დაფაზე არსებული რეგულატორები მოთხოვნების მიხედვით, დამოუკიდებლად არეგულირებენ კვების ბლოკიდან მიღებულ ძაბვებს. კვების ბლოკებს აქვთ კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი დავალება - არ მიაწოდოს სისტემას ძაბვა, სანამ იგი საჭირო მნიშვნელობას არ მიაღწევს, ასევე შეწყვიტოს კვება, თუ ძაბვა ნორმიდან გამოვიდა. ამით იგი იცავს აპარატურას დაზიანებისგან.

სიმძლავრეების მიხედვით, განსხვავებული კომპიუტერები სხვადასხვა ენერგიას მოიხმარენ. არსებობს კვების ბლოკები 300 ვატიდან ზემოთ. Dual Core სისტემებს, მაგალითად, 400 ვატზე დაბალი სიმძლავრის კვების ბლოკებთან მუშაობა უჭირთ. Celeron სისტემაზე ნორმალრად მუშაობს 350 ვატიანი კვების ბლოკი და ა.შ.

როგორ გავიგოთ ჩვენთვის საჭირო მინიმალური სიმძლავრე კვების ბლოკისა? ყველა შემადგენელი ნაწილი, რომელიც დედა-დაფაზეა მოთავსებული რაღაც რაოდენობის ენერგიას მოიხმარს. ნემისმიერი მწარმოებლის ვებ გვერდზე მითითებულია თითოეული ნაწილის  ენერგო მოხმარება. მაგალითისთვის ინტელის უახლესი 6 ბირთვიანი მიკროპროცესორი i7 980 Extrime, მოიხმარს 130w ენერგიას.

ყველა ნაწილების ელ. მოხმარების შეკრებით, ჩვენ მივიღებთ კვების ბლოკის მინიმალურ სიმძლავრეს.

დაბალ სიმძლავრეზე ძლიერ კომპიუტერებს უჭირთ მუშაობა, ხოლო ზედემეტი სიმძლავრე არც ერთ კომპიუტერს არ აწყენს.

300-400 ვატიანი კვების ბლოკები რეკომენდებულია საოფისე ტიპის კომპიუტერებისთვის. 400-500 ვატი საკმარისია საშულო დონის საოჯახო კომპიუტერებისთვის, ხოლო თუ თქვენ გინდათ მძლავრი კომპიუტერი, რომელზეც შეასრულებთ გრაფიკულ სამუშაოებს და ითამაშებთ კიდეც, მაშინ თქვენთვის რეკომენდებულია კვების ბლოკები 500 ვატიდან ზემოთ.

 

ee.ge