« აფორიზმები ვეფხისტყაოსნიდან »

ავტორი: admin

თარიღი: 2013-10-28 20:41:34

• ავსა კაცსა ავი სიტყვა ურჩევნია სულსა, გულსა.

• ავსა კარგად ვერვინ შესცვლის, თავსა ახლად ვერვინ იშობს.

• არ-დავიწყება მოყვრისა აროდეს გვიზამს ზიანსა.

• არ იცი, ვარდი უეკლოდ არავის მოუკრებიან!

• არ შეუდრკების ვაჟკაცი კარგი მახვილთა კვეთასა.

• ასი ათასსა აჯობებს, თუ გამორჩევით მქმნელია.

• ბინდის გვარია სოფელი, ესე თუნდ ამად ბინდდების, 
  კოკასა შიგან რაცა სდგას, იგივე წარმოდინდების!

• ბოროტსა სძლია კეთილმან, არსება მისი გრძელია!

• გველსა ხვრელით ამოიყვანს ენა ტკბილად მოუბარი.

• განგებასა ვერვინ შეცვლის, არ-საქმნელი არ იქმნების.

• გასტეხს ქვასაცა მაგარსა გვრდემლი ტყვიისა ლბილისა.

• გრძელი სიტყვა მოკლედ ითქმის.

• დიდი ლხინია ჭირთა თქმა, თუ კაცსა მოუხდებოდეს.

• დგომა მგზავრისა ცთომაა.

• ვა, სოფელო, რაშიგან ხარ, რას გვაბრუნებ, რა ზნე გჭირსა.
  ყოვლი შენი მონდობილი ნიადაგმცა ჩემებრ ტირსა!
  სად წაიყვან სადაურსა, სად აღუფხვრი სადით ძირსა?!
  მაგრა ღმერთი არ გასწირავს კაცსა, შენგან განაწირსა.

• ვა, ოქრო მისთა მოყვასთა აროდეს მისცემს ლხენასა,
  დღედ სიკვდილამდის სიხარბე შეაქნევს კბილთა ღრჭენასა,
  შესდის და გასდის, აკლია, ემდურვის ეტლთა რბენასა,
  კვლა აქა სულსა დაუბამს, დაუშლის აღმაფრენასა.

• ვარდთა და ნეხვთა ვინათგან მზე სწორად მოეფინების,
  დიდთა და წვრილთა წყალობა შენმცა ნუ მოგეწყინების!
  უხვი ახსნილსა დააბამს, იგი თვით ების, ვინ ების.
  უხვად გასცემდი, ზღვათაცა შესდის და გაედინების.

• ვერ დაიჭირავს სიკვდილსა გზა ვიწრო, ვერცა კლდოვანი;
  მისგან ყოველი გასწორდეს, სუსტი და ძალგულოვანი;
  ბოლოდ შეყარნეს მიწამან ერთგან მოყმე და მხცოვანი.
  სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა სიკვდილი სახელოვანი!

• ვგმობ კაცსა აუგიანსა, ცრუსა და ღალატიანსა!

• ვინ მოყვარესა არ ეძებს, იგი თავისა მტერია.

• ზოგჯერ თქმა სჯობს არა-თქმასა, ზოგჯერ თქმითაც დაშავდების.

• თუ თავი შენი შენ გახლავს, ღარიბად არ იხსენები.

• თქმულა: „სიწყნარე გმობილი სჯობს სიჩქარესა ქებულსა!“

• თუ ლხინი გვინდა ღმრთისაგან, ჭირიცა შევიწყნაროთა.

• თუ ყვავი ვარდსა იშოვნის, თავი ბულბული ჰგონია.

• იგი მიენდოს სოფელსა, ვინცა თავისა მტერია!

• კარგი რამ მჭირდეს, გიკვიდრეს, ცუდი რა საკვირველია!

• კაცი ცრუ და მოღალატე ხამს ლახვრითა დასაჭრელად.

• კაცსა ღმერთი არ გასწირავს სოფლისაგან განაწირსა!

• კაცი ბრძენი ვერ გასწირავს მოყვარესა მოყვარულსა.

• ლეკვი ლომისა სწორია, ძუ იყოს, თუნდა ხვადია.

• მკურნალმანცა ვერა ჰკურნოს თავისისა სისხლის მხვრეტსა.

• მოყვარე მტერი ყოვლისა მტრისაგან უფრო მტერია, 
  არ მიენდობის გულითა, თუ კაცი მეცნიერია.

• მიეც გლახაკთა საჭურჭლე, ათავისუფლე მონები!

• მსგავსი ყველაი მსგავსსა შობს, ესე ბრძენთაგან თქმულია.

• მას მკურნალმან რაგვარ ჰკურნოს, თუ არ უთხრას, რაცა სჭირდეს!

• მარგალიტი არვის მიხვდეს უსასყიდლოდ, უვაჭრელად.

• მტერი მტერსა ვერას ავნებს, რომე კაცი თავსა ივნებს.

• მაგრა თქმულა: „კარგის მქნელი კაცი ბოლოდ არ წახდების“.

• მართლად იტყვის მოციქული: „შიში შეიქმს სიყვარულსა“.

• ნახეთ, თუ ოქრო რასა იქმს, კვერთხი ეშმაკთა ძირისა!

• ოდეს კაცსა დაეჭიროს, მაშინ უნდა ძმა და თვისი.

• ოდეს ტურფა გაიეფდეს, აღარა ღირს არცა ჩირად.

• რასაცა გასცემ შენია, რაც არა, დაკარგულია!

• რაც არა გწადდეს, იგი ქმენ, ნუ სდევ წადილთა ნებასა.

• რაცა ღმერთსა არა სწადდეს, არა საქმე არ იქმნების.

• რაცა საქმე უსამართლო, ღმერთმან ვისმცა შეარჩინა?

• რაღაა იგი სინათლე, რასაცა ახლავს ბნელია?

• რა ვარდმან მისი ყვავილი გაახმოს, დაამჭნაროსა, 
  იგი წავა და სხვა მოვა ტურფასა საბაღნაროსა.

• სიკვდილამდის ვის მოუკლავს თავი კაცსა გონიერსა,
  რა მისჭირდეს, მაშინ უნდა გონებანი გონიერსა!

• სიცრუე და ორპირობა ავნებს ხორცსა, მერე სულსა.

• სცთების და სცთების, სიკვდილსა ვინ არ მოელის წამისად.

• სჯობს უყოლობა კაცისა მომდურავისა ყოლასა.

• სჯობს სახელისა მოხვეჭა ყოველსა მოსახვეჭელსა.

• სხვა სხვისა ომსა ბრძენია.

• უმსგავსო საქმე ყოველი მოკლეა, მით ოხერია.

• უცებნი მოსრნის მცოდნელთა ცოდნამან, ხელოვნებამან.

• ქმნა მართლისა სამართლისა ხესა შეიქმს ხმელსა ნედლად.

• ყოვლი ცრუ და მოღალატე ღმერთსა ჰგმობს და აგრე ცრუობს.

• ცრუ და მუხთალი სოფელი მიწყივ ავისა მქმნელია.

• ჭირსა შიგან გამაგრება ასრე უნდა, ვით ქვიტკირსა.
  თავისისა ცნობისაგან ჩავარდების კაცი ჭირსა.

• ხამს მოყვრისათვის სიკვდილი, ესე მე დამიც წესადა.

• ხამს მოყვარე მოყვრისათვის თავი ჭირსა არ დამრიდად,
  გულის მისცეს გულისათვის, სიყვარული გზად და ხიდად.

• ხამს სტუმარი სასურველი, მასპინძელი მხიარული.