« პირველად იყო… ნაწილაკი, რითაც შეიქმნა სამყარო »

- წერენ, ჰიგსი ამ აღმოჩენამ ისე ააღელვა, რომ ატირდაო. 
– დიახ, როცა ცერნში, ჟენევის კონფერენციაზე  გამოაცხადეს აღმოჩენის შესახებ, სპეციალურად მიწვეულ 83 წლის ჰიგსს ცრემლები წამოუვიდა. მან თქვა, რომ ვერ წარმოედგინა, თუ მოესწრებოდა იმ ნაწილაკის აღმოჩენას, რომლის შესახებ მან 40 წლის წინ იწინასწარმეტყველა. სხვათა შორის თანამედროვეობის ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილ ფიზიკოსს სტივენ ჰოუკინგს სანაძლეო ჰქონდა დადებული 100 ამერიკულ დოლარზე, რომ ჰიგსის ნაწილაკს ვერასდროს აღმოაჩენდნენ. ჰოუკინგმა  წააგო.

მაგრამ აქვე მოდი, მკითხველისთვის გასაგებად განვმარტოთ, თუ როგორ ახერხებენ ეს ნაწილაკები და მათგან შექმნილი ველი, მიანიჭონ მოძრაობის უნარი, ანუ მასა სამყაროს ფუნდამენტურ ნაწილაკებს და აქედან გამომდინარე მთელ სამყაროსაც. საგულისხმოა, რომ მასა წონაში არ უნდა აგვერიოს, მასა არის მოძრაობის ინერციულობის საზომი. რაც უფრო მეტი მასა აქვს სხეულს, მით მეტი ძალა სჭირდება მის ამოძრავებას. ამისთვის შეგვიძლია ასეთი მაგალითი მოვიყვანოთ: ვთქვათ, ოთახში უამრავი ხალხია და მათ შორის გაიარა ისეთმა ადამიანმა, რომელსაც იქ მყოფთაგან არავინ იცნობს და არც არავის აინტერესებს. ბუნებრივია, მას ყურადღებას არავინ მიაქცევს და ეს ადამიანი სრულიად დაუბრკოლებლად გაივლის. მაგრამ ვთქვათ, ამავე ოთახში შედის რომელიმე პოპულარული ადამიანი, რომელსაც დიდი გავლენა აქვს საზოგადოებაზე, ხალხი გამოცოცხლდება, მოძრაობას დაიწყებს და მას გარს შემოეხვევა. ასე ხდება ჰიგსის ველში მოხვედრის შემთხვევაში. როცა ეს ველი სამყაროს რომელიმე ფუნდამენტურ ნაწილაკთან ურთიერთქმედებს, მის მოძრაობას ანელებს და მასას ანიჭებს. შესაბამისად, რაც უფრო ძლიერად ურთიერთქმედებენ სამყაროს ფუნდამენტური ნაწილაკები ჰიგსის ველთან, რომელიც ყველგანაა განფენილი, მათ მით უფრო დიდი მასა ენიჭება. მასის არსებობას კი უდიდესი მნიშვნელობა აქვს. ის რომ არ არსებობდეს, არ იარსებებდა მიზიდულობის ძალა და შესაბამისად, სამყაროს ფუნდამენტური ნაწილაკები ერთად ვერ გაჩერდებოდნენ და დაიფანტებოდნენ, მატერია ვერ ჩამოყალიბდებოდა და სამყაროც არ იარსებებდა.

წლის ბოლოს  ექსპერიმენტების შემდგომი დახვეწის მიზნით ცერნის ლაბორატორია კოლაიდერს ორი წლით შეაჩერებს. მერე კვლავ გაგრძელდება კვლევები. წინ უამრავი საინტერესო რამ გველის. მათ შორის იმის გარკვევაც, კიდევ რა როლს ასრულებს ეს ნაწილაკი სამყაროს წარმოშობაში. Aრა ვიცით, იგი იქნებ კიდევ უფრო ფუნქციურიც არის, ვიდრე თეორიები წინასწარმეტყველებდნენ.

- გამოდის, ეს ნაწილაკი მთელ სამყაროს აცოცხლებს. ალბათ ამიტომაც დაერქვა ღვთიური. რაიმე ფორმა თუ გააჩნია? ამბობენ, რომ აღმოჩენამდე პროექტის პროგრამისტებმა ღვთიური ნაწილაკის მოდელირებული ხმაც კი შექმნეს, ყური უფრო ფაქიზად შეიგრძნობს სამყაროს, ვიდრე თვალიო. 
– ნაწილაკი იმდენად მცირეა, რომ მის “გარეგნობაზე” და ფორმაზე ლაპარაკი არ ღირს. თუმცაღა, სმენის თვალსაზრისით, კვლევაში ნამდვილად მოხდა საინტერესო ფაქტი – პროექტის მონაწილე რიჩარდ დობსონმა მართლაც შექმნა მატერიის ფუნდამენტური ნაწილაკების შეჯახების მოდელირებული ხმა და ამ ხმით აღფრთოვანებულიც იყო. ამბობდა, სამყაროს პირველქმნილი ნაწილაკები შეჯახებისას ისეთ ჰარმონიას გამოსცემენ, რომ გეგონება, თანამედროვე მუსიკის შედევრს უსმენო.

- გამოდის, რომ ამ აღმოჩენით სამყაროს არსებობის ამოუხსნელ საიდუმლოებათა კარი შევაღეთ?
– ამჟამად მეცნიერები თანხმდებიან, რომ ჩვენ სამყაროს აგებულების მხოლოდ 5 პროცენტი ვიცით. დანარჩენ 95 პროცენტზე ჯერ წარმოდგენაც არა გვაქვს. ოდესმე ალბათ დადგება დრო, როცა მეცნიერება ამ ყველაფერს შეისწავლის – საიდუმლო თავად ადამიანშია ჩადებული და ყოველივეს გამოკვლევის სურვილს მოიცავს. მეცნიერება რაღაცით ჰგავს ბავშვს, რომელსაც ახალი სათამაშო უყიდეს და გამალებით ცდილობს მის დაშლას, რათა გაიგოს, შიგ რა არის. თავისი დროის უდიდესი მოაზროვნე დემოკრიტე ამბობდა, ყველაფერი ატომების, ანუ უმცირესი ნაწილაკებისაგან შედგება, რომლის დაშლაც შეუძლებელიაო. ვაშლიც რომ უმცირეს ნაწილაკებად დავჭრათ და კიდევ და კიდევ დავჭრათ, იქაც კი იმ ატომამდე მივალთ, რომელიც აღარ იშლებაო, მაგრამ მერე აღმოჩნდა, რომ თურმე არც ატომია დაუშლელი. ასეა ბუნებაშიც, რაც უფრო სიღრმეში შედიხარ, მით მეტად ხვდები, რომ ამ სიღრმეში კიდევ მეტი იდუმალება ყოფილა, ვიდრე გეგონა…